مطالعه اثرات نانوذرات نقره بر روی ساختار تشریحی و بافت شناسی جفت و میزان زنده مانی نوزادان موش سوری

مقدمه و هدف: با توجه به توسعه سریع فناوری نانو و کاربردهای گسترده آن در درمان، تشخیص و کنترل بیماری ها در سیستم های بیولوژیک، در تحقیق حاضر به بررسی اثرات احتمالی نانوذرات نقره بر روی ساختار تشریحی و بافت شناسی جفت و میزان زنده مانی نوزادان موش سوری پرداخته می شود. مواد و روش کار: برای این تحقیق، تعداد80 سر موش سوری آبستن انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه مساوی شامل یک گروه کنترل و سه گروه تجربی تقسیم بندی شد. به موش های گروه های تجربی طی روزهای 6 تا 16 آبستنی (دوره ارگانوژنز) نانوذرات نقره با غلظت های 3، 300، 1000 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن به روش گاواژ خورانده شد. اندازه های مربوط به مورفومتری جفت شامل وزن، ضخامت، قطر، وزن جنین، شاخص جفتی تعیین گردید. نمونه های بافتی جفت به روش h&e رنگ آمیزی و تغییرات بافت جفت بررسی شد. در طول آزمایش هر گونه سقط جنین رکوردگیری گردید همچنین در پایان دوره زنده مانی نوزادان بررسی شد.  نتایج و بحث : تجویز نانوذرات نقره موجب بروز تغییرات بافتی شدید در ساختار جفت و همچنین در پارامترهای تشریحی گردید. تجویز3 میلی گرم بر کیلوگرم نانوذرات، اثرات خفیفی بر آناتومی و بافت شناسی جفت به جا گذاشت. در دوزهای 300 و1000 میلی گرم بر کیلو گرم نانوذرات یکسری تغییرات بافتی گسترده شامل کاهش اندازه سلولهای ترفوبلاستیک جیانت سل، کاهش سلولهای گلیکوژن دار جفت، افزایش اندازه lim جفتی، افزایش تعداد سلول های دفاعی در حاشیه جفت و پرخونی جفت دیده شد. همچنین در گروه های تجربی؛ کاهش معنی دار وزن، قطر ، ضخامت جفت و کاهش طول جنین دیده شد(p<0.001). تجویز نانوذرات نقره اثر سوئی بر سقط جنین و میزان زنده مانی نوزادان نداشت. تجویز نانوذرات نقره موجب بروز تغییرات تشریحی و بافتی گسترده در ساختار جفت می گردد اما بر روی سقط جنین و زنده مانی نوزادان موش سوری اثری ندارد.